Vier jaar lang reisde BERLIN twee maal per jaar naar Tsjernobyl om telkens een tijd met Pétro en Nadia door te brengen, hen voor de camera te interviewen en hun leven en keuzes te volgen. Vorige herfst stierf Pétro. Nadia zou alleen achterblijven in het besneeuwde Zvizdal. In de winter van 2014 kan haar dochter de 86-jarige vrouw overtuigen de laatste levensperiode bij haar ‘het grote dorp’ bij Kiev door te brengen. BERLIN filmt een laatste keer in de herfst van 2015.

Hoe draagt men een afzondering van jaren? Hoe vergaat het het echtpaar bij het ouder worden? Wat als één van hen overlijdt? Volgen andere bewoners hen naar hun geboortegrond of zal Zvizdal langzaam maar zeker worden ingepalmd door de natuur na jaren lang vrij spel?

Er zijn de bijgeloven, er is de wodka, het prevelen, het vloeken, het zingen, de tandpijn, de ouderdomskwalen, het 20 kilometer wandelen naar de winkel, het wachten op iemand van de bewoonde wereld. Er zijn het stokoude paard en de uitgemergelde koe. Een verhaal over eenzaamheid, overleving, armoede, hoop en ja, ook liefde tussen twee mensen met rondom hen het kleurloze, geurloze maar permanente stralingsgevaar.