Zakdoeken: kleine zachte vierkantjes die zich laten ontvouwen tot een symbool van mededogen, troost, geluk, elegantie, afscheid en protest. Vanuit alle windstreken strijken ze op het juiste moment neer. Een zakdoek neemt dankbaar alles in zich op wat jij los moet laten. Dat alles wordt een herinnering, een verhaal opgeslagen in het stukje stof. Een verhaal dat met de zakdoek wordt doorgegeven en aangevuld door de nieuwe eigenaar.

De jongeren schreven elk een brief over de verhalen die zij vonden in de gesprekken met ouderen. Bekijk hier 1 van de 17 brieven en klik hier om ze allemaal te bekijken.

De zakdoek is een cultuur. Mensen die een zakdoek gebruiken zijn altijd netjes en schoon. Vroeger kregen wij als kind straf op de basisschool als wij geen zakdoek bij hadden. Elke maandag werden onze zakdoeken gecontroleerd of ze gewassen en gestreken waren. Als kind moesten wij op de maandagochtend onze zakdoeken op ons tafeltje leggen met onze handen erop. De docent liep elk tafeltje langs en controleerde of onze nagels netjes geknipt waren en of onze zakdoeken schoon waren. Ik vind het erg jammer dat deze cultuur voorbij is. De waarde van een zakdoek weten tegenwoordig alleen de mensen die er vroeger een hebben gebruikt. Tijdens het haken heb ik gedacht aan de tijden dat ik als kind op school zat. Persoonlijk vind ik gehaakte zakdoeken erg speciaal, want dit is iets waar een persoon tijd en moeite in heeft gestoken. Dit maakt het cadeau natuurlijk ook persoonlijker. Daarnaast wil ik ook zeggen dat ik de zakdoeken met veel emoties en liefde heb gemaakt. Ik hoop dat de zakdoeken in goede orde ontvangen worden en dat ze op gezonde en gelukkige dagen gebruikt kunnen worden. Tot slot wil ik Döndü bedanken voor deze taak, het geeft mij al een fijn gevoel als ik eraan denk dat deze zakdoeken aan willekeurige deelnemers bij 't Sant uitgedeeld gaan worden. Momenteel weet ik niet door wie de zakdoeken gebruikt gaan worden, maar ik hoop dat als alles weer terug gaat naar het "oude" ik ook de kans krijg om kennis te maken met deze mensen.  

 Fatos Günes-Simsek (Vrijwilliger Turkse Dagbesteding)

Samen herdenken. Ook nu. Tijdens de elfde editie van Theater Na de Dam 2020 zouden gelijktijdig meer dan 40 voorstellingen gebaseerd op gesprekken tussen jongeren en ouderen over de oorlog spelen. Op 4 mei kunnen we vanwege de huidige beperkingen echter niet in theaters bijeenkomen om samen de herdenking voort te zetten. Terwijl juist nu het delen van verhalen en verbinding maken met elkaar belangrijk is. Daarom brengen we dit jaar Theater Na de Dam op deze manier bij jou onder de aandacht.

Noem mij is deel 1 van het tweeluik Noem mij // Fort Boekoe. Momenteel is de vorm van het tweede deel van dit project door de situatie rondom het COVID-19 virus nog even onduidelijk. Hou deze pagina in de gaten voor deel 2.