Het Zuidelijk Toneel
Naar de roman over de meest gehate vrouw van België
De vrouw die de honden eten gaf
In de zomer van 2012 werd België opgeschrikt door het nieuws dat Michèle Martin vervroegd zou vrijkomen na 16 jaar in de cel. In de pers werd zij de meest gehate vrouw van het land genoemd, de vrouw die twee kinderen in een kelder had laten verhongeren en sterven. Haar daden – of gebrek aan daadkracht – leken onvergeeflijker dan die van haar echtgenoot, moordenaar en verkrachter Marc Dutroux.
De roman De vrouw die de honden eten gaf zette België in 2014 weer op stelten. Schrijfster Kristien Hemmerechts probeerde zich in Martin te verplaatsen, op basis van feitelijke getuigenissen en documenten. Ze stelde haar niet voor als een monster, maar als een heel gewone vrouw, een angstige, egoïstische, laffe vrouw, dat wel, maar ook een verrassend toegewijde moeder, en dochter. Er leek een verwarring te ontstaan tussen auteur en personage. Het trauma is duidelijk nog niet verwerkt.
Theater-coryfee en Theo d’or en Gouden Kalf winnares Marie-Louise Stheins was van meet af aan gefascineerd door de roman van Hemmerechts en wilde de tekst op het podium brengen. In Julie Van den Berghe vond ze een regisseur die de uitdaging aandurfde. Indringend theater, dat staat vast.
Over de makers
Julie Van den Berghe (°1981, Gent) studeerde in 2009 af aan de regieopleiding van de Amsterdamse Theaterschool. Met haar eindwerk De Coup/e sleepte Van den Berghe de Ton Lutz prijs in de wacht (prijs voor de beste regie). Vanaf september 2010 was Julie Van den Berghe als huisregisseur vast verbonden aan het stadstheater NTGent in België. Met haar controversiële Een lolita won ze the Cutting Edge award. Momenteel freelancet zij in binnen- en buitenland.
Marie-Louise Stheins studeerde in 1979 af aan de Toneelschool in Arnhem. Ze was lange tijd verbonden aan het Paardenkathedraal waar zij o.a. speelde in Fröken Julie van Strindberg, Tartuffe van Molière, Spaanse Ruiters van Koos Terpstra en in Hartstikke Tsjechov. Bij Theater Malpertuis te Tielt speelde zij in Who’s afraid of Virginia Woolf, regie Dirk Tanghe en winnaar van de grote Theaterfestivalprijs 1995. In 2000 ontving ze een Theo d'Or voor haar rol in Reigen van Schnitzler en in 2017 een Gouden Kalf voor de speelfilm Waldstille.
“Theater moet ook gaan over datgene wat ons ongemakkelijk maakt. Deze voorstelling leert ons misschien nog meer over onszelf dan over Michèle Martin.”
Marie-Louise Stheins
Spel & tekstbewerking
Julie Van den Berghe
Regie & tekstbewerking
Jannes Noorman
Geluidsontwerp
Piet Menu
Dramaturgisch advies
Jolanda van de Ven
Kostuumontwerp
