BOYS DON’T CRY / BOYS DO is het verhaal van Sajad Nazari, Abdul Aziz Diallo en Rob van Gestel, drie getalenteerde acteurs met ieder een eigen achtergrond die samen het woord ‘overleven’ een eigen definitie geven in deze leuke, serieuze, heftige en vooral ontroerende voorstelling geregisseerd door Ilse Oostvogels.

Wat ik tijdens de repetities, en vooral tijdens de voorstelling terug zag komen, is dat de drie mannen heel sterk en dynamisch zijn in samenspel en duidelijk véél plezier hebben met elkaar op het podium, maar ook met het publiek. Zo bevat de voorstelling ook de persoonlijke hobby’s en interesses van de spelers. Abdul Aziz met zijn liefde voor film en koken en Sajad die zijn eigen Afghaanse nummers rapt. Hij blaast het publiek omver met zijn performance die plaatsvindt op de bouwsteigers die door de drie mannen steeds opnieuw op- en af worden gebouwd. Deze bouwsteigers vormen het interactieve decor voor hun persoonlijke verhalen.

Ook heb ik een repetitie meegemaakt waar alle spelers aanwezig waren. Sajad en Abdul Aziz waren soms afwezig vanwege afspraken rondom hun asielprocedures en moesten hiervoor andere afspraken afzeggen. Het is nog altijd onduidelijk of alle spelers aanwezig zijn in de voorstelling. Zo hebben Rob en Abdul Aziz al enkele keren de voorstelling zonder Sajad moeten spelen en had Abdul Aziz vóór de première een brief gekregen van de IND met de boodschap dat hij Nederland moet verlaten. Gelukkig heeft Abdul Aziz toch de kans gekregen om zijn verhaal te doen waardoor hij de voorstellingen toch nog kon spelen.

Het was een mooie, maar ook heftige voorstelling die, ondanks de titel, mij soms toch wat tranen over mijn wangen heeft doen laten rollen. De voorstelling heeft mij wijzer gemaakt over de levensbedreigende situaties van Sajad, Rob en Abdul Aziz maar ook bewuster gemaakt van verschillende betekenissen die we aan het begrip ‘overleven’ kunnen geven.